Βοηθήστε την ανάπτυξη του ιστότοπου, μοιράζοντας το άρθρο με φίλους!
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Tom DeLonge εμφανίστηκε μεθυσμένος σε έναν από τους αγώνες μπάσκετ του Λυκείου στο Poway High έξω από το Σαν Ντιέγκο.
Αποβλήθηκε και αναγκάστηκε να παρακολουθήσει ένα άλλο σχολείο όπου έπαιξε τη Μάχη των Συγκροτημάτων.
Στην εκδήλωση, γνώρισε τον Scott Raynor. Όταν οι δυο τους συνάντησαν τον Mark Hoppus λίγο αργότερα, δημιούργησαν ένα συγκρότημα που ονομάστηκε Blink και σφράγισαν τη μοίρα τους.
Ο θρύλος λέει ότι οι συμπαίκτες ήρθαν με το «Blink-182» επειδή ο Al Pacino λέει μια συγκεκριμένη λέξη τεσσάρων γραμμάτων 182 φορές στην ταινία Scarface, αλλά στην πραγματικότητα, προέρχεται από νομική διαμάχη. Όταν σχηματίστηκαν, μια ιρλανδική μπάντα έπαιζε επίσης με το όνομα Blink, και έτσι άλλαξαν το όνομά τους για να μην μηνύσουν.
Η τριάδα άρχισε να εκπέμπει πανκ μουσική σε όλη τη νότια Καλιφόρνια. Έπαιξαν εκατοντάδες συναυλίες, ηχογράφησαν μερικές επιτυχίες και άρχισαν να αναπτύσσουν τους ακόλουθους. Αφού το συγκρότημα αντικατέστησε τον Raynor με τον Travis Barker το ’98, το συγκρότημα πέταξε.
Η απελευθέρωση του Enema of the State το ’99 σταθεροποίησε τη μοίρα τους. Το άλμπουμ περιείχε, μεταξύ άλλων κομματιών, το "All the Small Things" και ο ήχος που πέτυχαν θα καθόριζε την πανκ μουσική και τα πρώτα χρόνια ολόκληρης της γενιάς της χιλιετίας.
Οι άνθρωποι συνήθως κάνουν τατουάζ Blink-182 για έναν λόγο: είναι εντελώς ακτινοβολημένοι. Η μουσική τους περικλείει μια στιγμή στην αμερικανική κουλτούρα της νεολαίας και όταν είμαστε μεγάλοι και αδύναμοι και θυμώνουμε σε πλαστικές σακούλες, θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε «Πες το δεν είναι, δεν θα πάω, σβήνω τα φώτα, με πάω σπίτι».
